آیا هیچ‌گاه به این فکر کرده‌اید که کوله بارتان را ببندید و به همه‌ی مشکلات زندگی روزمره پشت کنید؟ آیا شما از کسانی هستید که دوست داشته‌اید از کشورهای زیادی بازدید کنید، اما بعد از فکر کردن به هزینه‌ها به کلی از این کار منصرف شده‌اید؟

آیا هیچ‌گاه به این فکر کرده‌اید که کوله بارتان را ببندید و به همه‌ی مشکلات زندگی روزمره پشت کنید؟ آیا شما از کسانی هستید که دوست داشته‌اید از کشورهای زیادی بازدید کنید، اما بعد از فکر کردن به هزینه‌ها به کلی از این کار منصرف شده‌اید؟

زمانی که این وسوسه به فکر کیچی ایوازاکی رسید، این آرزو را مثل خیلی از ماها، به ناخودآگاه ذهن خود نفرستاد و از آن صرف‌نظر نکرد. او که در هنگام آغاز سفرش 28 سال سن داشت، 45 هزار کیلومتر را از میان 37 کشور در طی بیش از 8 سال با دوچرخه طی کرد. تمام این ها در آوریل 2001 و هنگامی آغاز شد که کیچی که از کار در کارخانه‌ی تهویه مطبوع پدرش خسته شده بود، سوار بر دوچرخه و تنها با 160 ین (حدود 2 دلار) در جیب، خانه‌اش را در مائباشی ژاپن ترک کرد. او در این باره می‌گوید: «من با خودم فکر کردم به زودی زندگی من بدون اینکه آن چیزی که واقعا در زندگی می‌خواهم را انجام داده باشم به پایان خواهد رسید! پس من تصمیم گرفتم تا سفرم را آغاز کنم!»

در ابتدا او فقط قصد داشت سفری به دور ژاپن داشته باشد. اما پس از پایان سفر، به قدری از آن لذت برد که با یک قایق موتوری به کره جنوبی رفت و از آن هنگام تاکنون دیگر به خانه‌اش بازنگشته است.

البته او در طی سفرش تجربیاتی جالب داشته است: او مورد حمله‌ی دزدهای دریایی قرار گرفت، توسط پلیس در هند دستگیر شد، هنگامی که در تبت توسط یک سگ هار خشمگین مورد حمله قرار گرفت، مرگ را در چند قدمی خود دید و از یک ازدواج در نپال به زحمت فرار کرده است!

او که اکنون بر روی پنجمین دوچرخه‌اش در طی این سفر (دو دوچرخه او از کار افتاده‌اند و دوتای دیگر هم دزدیده شده‌اند) سوار است، دوچرخه را تبدیل به اصلی‌ترین وسیله‌ی حمل و نقل خود در این سفر کرده است. او می‌گوید هیچگاه دوست نداشته است از هواپیما استفاده کند چرا که «می‌خواستم تمام مسیر را با چشم خود ببینم و با پوست خود حس کنم. با دوچرخه من همواره می توانم آب و هوای منطقه‌ای را که در آن هستم را حس کنم.»

بر طبق یادداشت های کیچی در وبلاگش، به غیر از چند موردی که او از قایق موتوری استفاده کرده است، تنها موردی که او از وسیله‌ای به غیر از پاهایش یا دوچرخه استفاده کرده است، مربوط به زمانی می شود که او از یک قایق پارویی دست‌ساز استفاده کرد. او برای اولین بار از قایق پارویی برای سفر از چشمه رودخانه گنگ در هند به دریا استفاده کرد؛ مسیری حدودا 1300 کیلومتری که او در طی 35 روز طی کرد. کیچی ایوازاکی همچنین در مسیرش از ایران عبور کرد و تصمیم گرفت تا عرض دریای خزر را نیز طی کند. او که از ابعاد بزرگ این دریا متعجب شده بود تصمیم گرفت تا از قایق دست‌ساز استفاده کند. مسیری که او در مدت 25 روز طی کرد.

او بزرگترین دستاوردش را صعود به قله اورست از سطح دریا بدون هیچگونه وسیله‌ی حمل و نقل می‌داند. دستاوردی که او را تبدیل به اولین ژاپنی‌ای کرد که موفق به انجام این کار شده است. او همچنین موفق شده است به تنهایی به قله‌ی مون بلان، بلندترین قله اروپا، صعود کند. او در این باره می گوید: «هنگامی که من به قله‌ی اورست صعود کردم، همراه با من 17 نفر دیگر و تعداد زیادی شرپا (راهنما) بودند که برای ما راه را باز می‌کردند و مسیرها را برای صعود درست می‌کردند و بدین ترتیب صعود ما را راحت‌تر می‌کردند. اما در مون بلان من کاملا تنها صعود کردم.»

او که اکنون در سواحل ایتالیایی دریای آدریاتیک است، می‌گوید صعود به تنهایی به این معناست که او کسی را برای سفت کردن یا نگه داشتن طناب‌های کوهنوردی‌اش به همراه نداشت، که این کار او را در صعود از دیواره‌ها و صخره‌ها آسیب‌پذیر می‌کرد. او همچنین هیچ راهنمایی همراه نداشت؛ بنابراین باید مسیرهایی که از صعودکنندگان قبلی باقی مانده بود را می‌یافت که همواره کار آسانی نبود. خوشبختانه او توانست به نوک قله برسد، لحظه‌ای که بر طبق گفته‌ی خودش در آن پی برد که طبیعت زیبا و در عین حال خطرناک است.

پس از این موفقیت، کیچی با همان پنجمین دوچرخه‌اش که دو سال پیش در اسپانیا خریده بود، لیختن اشتاین، اتریش، فرانسه، موناکو، مالت و ایتالیا را رکاب زد.

کیچی می گوید هر از چند گاهی احساس تنهایی ناشی از نبود خانواده و دوستانش به او دست می دهد اما اسکایپ و ایمیل به او کمک می‌کند تا با آنها ارتباط داشته باشد. والدین او تاکنون پنج بار با او ملاقات کرده‌اند و برخی از دوستانش نیز در طول سفرش او را دیده‌اند. با وجود بروز احساس گهگاه دلتنگی برای خانه، کیچی همچنان تصمیم دارد که به سفرش ادامه دهد، چرا که او فکر می‌کند هنوز «نسبت به دیدن دنیا مشتاق و کنجکاو است.»

کیچی در حال حاضر عجله‌ای برای ترک ایتالیا ندارد، او که از بناهای تاریخی این کشور و البته از پیتزا و بستنی و شراب لذت می‌برد، هزینه‌های سفرش را از طریق شعبده‌بازی در کنار خیابان تأمین می‌کند.

او امیدوار است که پس از آن به آفریقا برود. او در طی پنج سال آینده برای رکاب زدن آمریکای جنوبی و شمالی برنامه دارد و پس از آن؟ شاید او با یک مسافرت سریع به ژاپن بازگردد تا پس از مدت‌ها از طعم غذاهای ژاپنی لذت ببرد. در نهایت او امیدوار است که پس از آن بتواند با قایق به دور دنیا سفر کند. ایوازاکی امیدوار است در پایان سفرش کتابی در مورد تجربیات و ماجراهایی که در این سفر طولانی داشته است، بنویسد.

منبع: 1 پزشک